Geloof

Margriet (22) komt uit een christelijk gezin en heeft een relatie met een niet-gelovige jongen. Als ze ontdekt dat ze zwanger is, raakt ze in paniek. Ze worstelt met haar geloof en of abortus wel mag.

“Ik kom uit een gelovig gezin en schaamde me ervoor dat ik seks voor het huwelijk had gehad én voor het feit dat ik nu een abortus overwoog. Mijn vriend begreep daar weinig van, hij vond abortus de beste oplossing. We waren nog niet lang samen en hadden nog geen gezamenlijke toekomstplannen. Ik wist echt niet wat ik moest doen. In elk geval hield ik het voor mijzelf. Ik durfde niks tegen mijn ouders te zeggen, of tegen vriendinnen. Zij zouden allemaal zeggen dat abortus niet mag en dat ik verantwoordelijkheid moest nemen voor mijn daden.

Ik zocht op internet naar verhalen van vrouwen die wel voor abortus hadden gekozen. Ik vond het heftige verhalen. Ik zag het toch niet zo zitten en raakte moedeloos. Ik wilde geen abortus laten doen, maar ook deze zwangerschap niet! Toen vond ik Siriz, ik kon er anoniem chatten met een hulpverlener. Eindelijk kon ik mijn hele verhaal kwijt. Ik kreeg vervolgens een keuzegesprek bij mij in de buurt, dat leek me fijn. Wat een opluchting om er niet alleen voor te staan.

Daarna heb ik toch besloten het aan mijn ouders te vertellen. Ik was ongelofelijk zenuwachtig, wat zouden ze zeggen? Hun reactie viel gelukkig wel mee. Ze wilden me helpen en ze vonden het erg dat ik een abortus had overwogen. Hoe kon ik zo in de war zijn? Had ik geen vertrouwen in God? Ik vond hun vragen lastig en merkte dat ik niet meer wist wat ik zelf eigenlijk geloofde.

De zwangerschap had inmiddels betekenis voor me gekregen. Ook al twijfelde ik over mijn geloof en over God, ik maakte de keuze om de zwangerschap uit te dragen. Mijn vriend kon mijn keuze niet begrijpen en helaas hield de relatie geen stand. Wel staan mijn ouders en inmiddels ook mijn vriendinnen, helemaal achter me. Siriz helpt me met de voorbereiding op het moederschap. We kijken samen naar mijn financiële situatie, studie en werk. Sinds ik er open over ben, merk ik dat mensen uit mijn omgeving me best willen helpen. Onze schuur staat al vol babyspullen! Volgend jaar begin ik met een nieuwe opleiding, iets in de zorg. Dan kan ik op mijn beurt weer anderen gaan helpen.”