Vriendin
De vriendin van Ralph (32) raakte onbedoeld zwanger. Ze wil het houden terwijl Ralph sterk twijfelt. Dit zet hun relatie behoorlijk onder druk.
“Ondanks gebruik van anticonceptie is mijn vriendin toch zwanger geraakt. Hier baal ik enorm van. Onze relatie loopt al een tijdje niet zo lekker. Ook wonen we nog niet samen en weet ik niet of ik dat met haar wel wil. Deze zwangerschap komt nu echt niet goed uit. Ik vind het moeilijk om te zeggen, maar toch denk ik dat abortus de beste oplossing is. Ik zie het niet voor me dat we samen ouders worden. Onze relatie kan dat op dit moment niet aan!
Mijn vriendin staat er heel anders in. Ze wil de baby graag houden en heeft aangegeven daarvoor te gaan. Ze kan geen abortus doen, zegt ze. Ik probeer haar te begrijpen, maar houdt ze ook rekening met mij? Ik voel me totaal machteloos en vind het daardoor heel moeilijk om een gesprek met haar aan te gaan. Ik wil haar ervan overtuigen dat ze geen juiste keuze maakt. Waarom wil ze een kindje laten komen, dat niet in een liefdevol gezin met twee ouders op zal groeien? Waarom doet ze het mij aan dat ik straks een kind heb waar ik niet voor kan zorgen? Ik word er boos van als ik me zo machteloos voel. Ik merk, dat als ik haar probeer te overtuigen van mijn eigen standpunt, we alleen maar verder uit elkaar komen te staan.”
Over de rechten en plichten van de vader:
Als je niet samen uit de keuze komt...Natuurlijk wil je het liefst samen uit de keuze komen, of je vriendin de zwangerschap wel of niet uitdraagt. Als je er niet samen uitkomt, dan heeft de vrouw echter het laatste woord. Dat is bij wet geregeld. Zij mag besluiten of ze een abortus doet, of de zwangerschap uitdraagt. Niemand mag een vrouw dwingen tot een besluit waar zij zelf niet achter staat. Dit geldt ook als zij jonger dan 18 jaar is.
In het VN-Kinderrechtenverdrag staat dat beide ouders primair verantwoordelijk zijn voor de opvoeding van hun kind. Als je als gezamenlijke ouders niet getrouwd bent, of geen geregistreerd partnerschap hebt, krijgt de biologische moeder het volledig gezag over het kind bij de geboorte. Dit betekent dat je als vader op dat moment geen rechten hebt. Je hebt dan bijvoorbeeld niet het recht om het kind te zien, of mede op te voeden, als de moeder dat niet wil. Je mág het kind natuurlijk wel zien, als je daar als ouders gezamenlijke afspraken over maakt.
Als biologische vader kun je de wettelijke vader worden van het kind door erkenning. Erkenning kan al tijdens de zwangerschap, maar ook nog na de geboorte van het kind. Dit kan alleen met toestemming van de moeder. Er komt dan vast te staan dat jij wettelijk gezien de vader bent van het kind. Erkenning heeft onder andere tot gevolg dat je onderhoudsplicht hebt voor het kind tot het 21e levensjaar, samen met de moeder. Meer informatie over de gevolgen van erkenning vind je op deze website van de Rijksoverheid.
Wil de moeder niet dat jij het kind erkent, dan kun je de rechter vragen hierover een beslissing te nemen, als je kunt aantonen dat jij de biologische vader bent van het kind. Dit kun je aantonen door een DNA-test, waaraan de moeder moet meewerken door een stukje weefsel met DNA van het kind af te staan.
Als je het kind hebt erkend, dan kun je samen met de moeder afspraken maken over een omgangsregeling en over de manier waarop je financieel bijdraagt aan de verzorging en opvoeding van het kind. Je mag hier gezamenlijke afspraken over maken, die bij jullie situatie passen. Lukt dit niet, dan kun je hulp vragen van bijvoorbeeld een mediator, of van de rechter, bij het opstellen van een omgangsregeling. Ook kan de moeder alimentatie van jou eisen via de rechter, als je hier samen niet uit komt.
Als je het kind niet erkent, dan kun je als vader toch verantwoordelijkheid nemen voor de verzorging en opvoeding van je kind, als de moeder hiermee akkoord gaat. Je kunt, ook als je het kind niet hebt erkend, samen met de moeder afspraken maken over een financiële bijdrage en over een omgangsregeling.
Als je het kind hebt erkend, dan heb je nog geen gezag over het kind. Door erkenning ben je wettelijk de vader, gezag houdt in dat je verantwoordelijk bent voor de opvoeding van het kind. Samen met de moeder kun je dit aanvragen, als je gezamenlijk gezag wil. Dit betekent dat je gezamenlijk besluiten moet nemen over de verzorging en opvoeding van het kind, bijvoorbeeld over naar welke school het kind zal gaan, of over medische zorg. Dit gebeurt vooral wanneer twee ouders alsnog gaan samenwonen, of deze situatie ontstaat wanneer twee ouders uit elkaar gaan (co-ouderschap).
Zit je zelf in zo’n soort situatie en heb je vragen? Neem contact op met een hulpverlener van Siriz om jouw situatie te bespreken.
